Beschikbaar budget
Een veldmedewerker heeft als taak om beschikbaar budget weg te zetten door middel van contracten met deelnemers. Dit was in de beginperiode, rond 2015, soms best wel spannend. Er was veel budget, maar weinig boeren die het agrarisch natuurbeheer kenden, laat staan omarmen. Dit maakte dat het soms wel missiewerk leek, om het budget weggezet te krijgen. Inmiddels is de situatie compleet anders. De boeren kennen het agrarisch natuurbeheer en er zouden best meer contracten afgesloten kunnen worden, als er meer budget was. 

Kapot spuiten
Een voorval uit de beginperiode toont aan, hoe moeizaam het soms kon gaan. Door de onbekendheid van agrarisch natuurbeheer, moest er eerst flink gepraat worden. Daarna verliep de werving vaak soepel. Oud-leerlingen; dat was een inkoppertje, maar deze keer liep het anders. 
“Klinkt allemaal goed”, zei Parcival (Niet de echte naam omwille van privacy), “Ik kan ábsoluut niet tegen die ‘bocht’. Ik spuit het allemaal kapot”. En dit herhaalde hij enkele keren, om extra kracht bij te zetten. “Enneh…ik kan dit ook niet inpassen in de bedrijfsvoering”. 
Mijn antwoord: “Dit is jouw keuze Parcival en die respecteer ik”. Beseffend dat het geen énkele zin heeft om iemand over te halen. Om te besluiten met de woorden: “Waar een wil is, is een weg en waar géén wil is ben ik weg”.

Het kan verkeren
Een paar jaar later belt hij op.
“Zeg Jan, ik heb er nog eens over nagedacht en nu ben ik eraan toe. Is dat budget er nog?”
“Wat had je zelf gedacht, Parcival? Dat is allang op man, we zijn twee jaar verder!”. 
Heel verbaasd: “Is dat al op? Hoe kan dat nou?” En met nog meer verbazing in zijn stem: “Is dat al óp?”
“Ja wat denk jij Parcival? Als je gaat fietsen en je ziet 100 euro langs de weg liggen, maar jij denkt, nou ja, ik kijk wel of het er volgende week nog ligt… Dan héb je kans dat het er nog ligt, als je geluk hebt, maar…”
“Dat valt me tegen…dát valt me tegen… Heb je echt helemaal géén budget meer?” 
“Jonge, al hou je me een uur lang op kop…er valt geen euro meer uit!”
“En kómt er nog nieuw budget?”
“Misschien wel en misschien niet”.
“Ohoo… Ik kan nu meedoen met Planet Proof en dan zou agrarisch natuurbeheer heel goed uitkomen”. “Inderdaad. Een miljoen liter melk, 2 cent extra is 20.000 euro met dank aan het agrarisch natuurbeheer. Maar helaas kan ik je niet helpen. Wie weet in de toekomst. Kijk, Parcival; als je vroeger op school niet naar mij luisterde, dan had je lol. Maar als je nu nóg niet luistert, dan kost het je heel véél geld!” 

De moraal van dit verhaal
We zijn op aarde om te leren. Sommige leren snel en anderen hebben wat meer tijd nodig. Wie ben ik om een kind te verwijten, dat het pas in groep 1 zit en nog niet in groep 8? Feit blijft dat, ongeacht de leerfase waarin iemand zit, er goede mogelijkheden zijn voor agrarisch natuurbeheer. Grijp die kans en wacht niet tot de trein voorbij is! Ik zie de boer als aannemer. Hij krijgt een reële vergoeding van ons collectief voor het leveren van natuur. Wel mogen mijns inziens de vergoedingen op zand en klei gelijkgetrokken worden, maar dit terzijde. 
Belangrijk punt: bij agrarisch natuurbeheer hoort ook een juiste motivatie. Net zo goed als voor de teelt van aardappels of elk ander gewas. De kans grijpen is één, de juiste motivatie opbrengen om er iets van te maken is twee. 
Agrarisch natuurbeheer zie ik als een extra mogelijkheid om op een prettige manier boer te blijven. Een goede zaak, want ik zie graag méér boeren en niet minder. 

Beter één boer in het land dan tien op de vlucht!

Door Jan Ottens