In weidevogelgebieden overal in den lande is predatie een frustrerend probleem. In overeenkomsten met grondgebruikers wordt veel geld gestoken om de gederfde inkomsten te vergoeden, vrijwilligers moeten machteloos toekijken hoe hun inzet af en toe teniet wordt gedaan en ook de inzet van de boer is dan voor niks geweest. Het probleem is duidelijk bij een teruglopende populatie in Nederland, de oplossing echter niet.

Afrasteren

De laatste jaren is er ervaring opgedaan om een paar van die predatoren de voet dwars te zetten en wel door middel van een afrastering. Vossen, dassen en steenmarters zou het moeten afschrikken een perceel met nesten te betreden. In de Beerse Overlaat liggen verschillende plasdraspercelen waarop veel vogels broeden. Voor predatoren een walhalla dus. Daarom is daar ook begonnen met een pilot om te ondervinden of het zoden aan de dijk zet om die percelen af te rasteren. 

Middelen vanuit ANB Oost-Brabant

Vorig seizoen is dat gebeurd met een elektrische afrastering met 4 draden, waarvan de onderste op bijna 10 cm van de grond. De ervaring is dat het veel werk vereist om goed stroom op de draden te houden: breuken in de draad, begroeiing en doorzakken moeten goed in de gaten gehouden worden. Vooral het geregeld maaien van de begroeiing kost veel uren. Het was de bedoeling dat er een landelijke overeenkomstmogelijkheid zou komen om dit te vergoeden, maar dat is voor dit jaar niet gelukt. In afwachting daarvan en om ook meer gegevens te krijgen dan dit ene jaar, heeft het collectief (ANB Oost-Brabant) besloten om de proef dit jaar voort te zetten vanuit eigen middelen.

Vrijwilligers en bestuur van ANV d’n Beerse Overlaet werken mee bij de organisatie en monitoring en zodoende hopen we een bijdrage te kunnen leveren aan het predatieprobleem.

Jan van der Biezen, Collectief ANB Oost-Brabant.