Conclusies en aanbevelingen

BoerenNatuur vroeg de collectieven naar hun bevindingen en werkte het uit. Een beperkte samenvatting vind je hierbij.

Welk gevoel overheerst na het bekijken van de responses: • Onze grootste vijand is tijd. We worden geleefd. Collectieven en BoerenNatuur. Ook nog in een periode van grote onzekerheid. En we vinden dat we alles moeten doen, en dat we alles perfect moeten doen. Dit is geen houdbare situatie. Hoe pakken we de controle terug? • Onze grootste rijkdom is de honderden supergemotiveerde mensen die in dit werkveld werken.

Iedereen

IEDEREEN is trots om bij hun collectief te horen, voelt zich nuttig en nodig en gewaardeerd. Zou er een ander werkveld of een andere organisatie zijn waar de score zo hoog is? • Het is niet niks wat allemaal op ons afkomt. 99% van de tijd voelt het ook niet als een keuze, maar als iets dat automatisch op ons bordje terecht komt. Medewerkers zijn enorm gedreven maar lopen op hun tenen en rennen zich rot. En bestuurders, kunnen dit (geheel begrijpelijk) niet overzien en kunnen ook geen oplossing hiervoor bieden. Meer mensen aannemen wordt gezien als een deel van de oplossing, maar wat wordt dan eenieders verantwoordelijkheid? Hoe vind je de juiste medewerkers? Hoe vinden de juiste (jonge) mensen de collectieven? Hoe werk je ze goed in? Hoe behoud je ze? Hebben collectieven de tijd om dit goed te doen? De grote vraag is: wat kan BoerenNatuur doen om de doorontwikkeling van collectieven te steunen? Hier zijn heel veel uiteenlopende antwoorden op gegeven. Een voor de hand liggend traject zou zijn om cursussen en trainingen aan te bieden (zoals nu ook al gebeurt), daarnaast ‘communities’ te maken waar mensen met gelijke functies elkaar kunnen vinden/helpen en een heus traineeprogramma zou ook goed passen bij de problematiek en de concrete vraag.

Regie
Het is belangrijk om hierbij de regie te laten bij de betreffende bestuurders en medewerkers omdat zij als geen ander weten welke tools en kennis het meest nuttig zijn voor hen. Bovenstaand klinkt natuurlijk heel mooi, maar vraagt wederom veel tijd van iedereen, ook van medewerkers en bestuurders van collectieven. Deze acties zorgen daarmee dan ook voor grotere (tijds)druk. Daar moet iets tegenover staan. Nagenoeg alle collectieven zeggen meer capaciteit nodig te hebben, tegelijkertijd zijn er nog maar enkele collectieven die mensen in dienst hebben. Iedereen komt handen tekort, maar in de meeste gevallen is de drempel hoog om concrete stappen te zetten. Ook hier moet ieder collectief het wiel zelf uitvinden, en de meeste bestuurders hebben hier (heel begrijpelijk) geen kaas van gegeten. Dit is iets waar BoerenNatuur een rol kan pakken, en collectieven echt kan ontlasten. Een HR-programma is niet iets ondenkbaars. Kijkende naar de antwoorden, en vooral ook het aantal zaken dat volgens respondenten aandacht behoeft van hun collectief, krijgen we de indruk dat veel respondenten nog niet werken met de Eisenhower matrix. 

Matrix
Deze matrix bestaat uit vier kwadranten: ‘urgent en belangrijk’, ‘urgent maar niet belangrijk’, ’niet urgent maar wel belangrijk’ en ‘niet urgent en niet belangrijk’. Iedereen is te druk met urgente zaken. Er blijft amper tijd voor het strategische, voor de lange termijn belangrijke kwadrant ‘niet urgent maar wel belangrijk’. En laat het nou zo zijn dat juist in dat kwadrant het mogelijk is om een gevoel van grip en controle te krijgen, en dat dat ook het kwadrant is van waaruit ontwikkeling mogelijk is; groei. Hoe kan BoerenNatuur zelf de focus krijgen op dit magische kwadrant, en collectieven in staat stellen hiermee aan de slag te gaan?